Η τακτική του λαϊκού μετώπου υιοθετείται από το ΚΚΕ με την μορφή του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου
( ΑΑΔΜ ). Για την συγκρότησή του η αναζήτηση συμμαχιών από το ΚΚΕ περιλαμβάνει -όπως το ίδιο ρητά έχει παραδεχτεί- ακόμα και τμήματα της μη μονοπωλιακής αστικής τάξης.
Σε συνθήκες όμως έντονης προλεταριοποίησης των διανοουμένων, αφανισμού της αγροτιάς και συρρίκνωσης των μεσαίων στρωμάτων η αστική τάξη το μόνο επαναστατικό που μπορεί πλέον να προσφέρει είναι να μεγαλώνει τις στρατιές της εργατικής τάξης.
Πολύτιμη ιστορική εμπειρία αποτελεί η οικτρή αποτυχία των Λαϊκών Μετώπων στην Γαλλία και στην Ισπανία. Στην Ελλάδα της Κατοχής η εργατική τάξη ξεχύθηκε στην επαρχία και οργάνωσε το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ, έσωσε τα χωριά και τις πόλεις από την πείνα και τον αφανισμό ,πέτυχε την συμμαχία της με την αγροτιά, κατάκτησε τα όπλα και μετά προτίμησε να «μοιραστεί» την εξουσία που ήδη κατείχε με την «Λαοκρατίαν» του Παπανδρέου και του Τσιριμώκου. Στην πρόσφατη Ιστορία το ΑΑΔΜ αποτέλεσε την πολιτική πλατφόρμα που επέτρεψε στο ΚΚΕ να υπογράψει το μνημόνιο ΚΚΕ-ΕΑΡ και να συμπράξει στην δημιουργία του Συνασπισμού. Μάλιστα η μετωπική αντίληψη αποδείχτηκε τόσο πλατιά που χώρεσε ακόμα και τον Τζανετάκη. Από τότε βέβαια κύλησε πολύς χρόνος και τα όνειρα πήραν εκδίκηση- έχει κάθε λόγο η Αλέκα να χάνει τον ύπνο της από τον Αλέκο και τον Αλέξη!
Από το μεγάλο σχολείο της Ρώσικης Επανάστασης του 1917 μαθαίνουμε ότι τα μεσαία στρώματα της πόλης και του χωριού κινήθηκαν έντονα στην επανάσταση του Φλεβάρη και μετά άρχισαν το σημειωτόν. Στους επόμενους μήνες χειραφετήθηκε πολιτικά η εργατική τάξη και διεκδίκησε την εξουσία για τον εαυτό της τον Οκτώβρη. Και πρέπει να πούμε αυτό : η χειραφέτησή της όχι μόνο δεν είχε να κάνει με καμία προσπάθεια σύναψης μετωπικών σχημάτων αλλά ακριβώς το αντίθετο: με αδυσώπητο αγώνα ενάντια στην Πέμπτη φάλαγγα των μικροαστικών και μεσοαγροτικών κομμάτων. Οι μενσεβίκοι ισχυρίζονταν ότι την αστικοδημοκρατική επανάσταση μόνη αρμόδια να υλοποιήσει είναι η αστική τάξη- η εργατική τάξη οφείλει αποκλειστικά να βοηθάει την αστική τάξη.
Οι δικοί μας μενσεβίκοι-όπου και αν βρίσκονται αυτοί- ισχυρίζονται ότι τα Αντι-ιμπεριαλιστικά Αντιμονοπωλιακά Δημοκρατικά καθήκοντά της η εργατική τάξη μπορεί να τα εκπληρώσει μόνο μέσα από ένα
Μέτωπο ακόμα και με τμήματα της αστικής τάξης.
Κατά το ΚΚΕ πρέπει επιτακτικά να φτιάξουμε το ΑΑΔΜ .Η επανάστα ση μπορεί να περιμένει την σειρά της στο βάθος του χρόνου.
Οσον αφορά τον φορέα της Ριζοσπαστικής Αριστεράς χρήσιμη είναι μία συνέντευξη του Γάλλου Ντανιέλ Αντονίνι μέλος του "Πόλου για την Κομμουνιστική Αναγέννηση στη Γαλλία" στον Ριζοσπάστη
(http://www2.rizospastis.gr
"Επιλέξαμε ορισμένες κεντρικές αστικές περιοχές, παραδείγματος χάριν στο «Ιλ ντε Φρανς», ή σε άλλα σημεία της Κεντρικής Γαλλίας, όπου συγκεντρώσαμε ποσοστά μεταξύ 2,5%-4%. Επίσης, κατεβάσαμε ψηφοδέλτια, σε τέσσερις άλλες περιοχές, κυρίως εργατικές και ιδιαίτερα μαχητικές, όπου και ως «Πόλος» δουλεύουμε πολύ καιρό, αλλά και παλαιότερα ως ΚΚ υπήρχε έντονη παρουσία. Δεν παρουσιάσαμε ψηφοδέλτια σε καμία περιοχή όπου υπήρχε δήμαρχος του ΚΚ που μαχόταν για την επανεκλογή του, αλλά σε
περιοχές που ο Σοσιαλιστής υποψήφιος στηριζόταν από το ΚΚ. Και αυτό γιατί θεωρούμε ότι ακόμη και σήμερα, οι δήμαρχοι του ΚΚ πραγματικά κάνουν καλή δουλειά σε τοπικό επίπεδο.Τα αποτελέσματα σε αυτές τις πόλεις, που είναι όλες σε μία συγκεκριμένη περιοχή στη Βόρεια Γαλλία, το Μπασενμινί, ήταν
ανέλπιστα θετικά...
Από τα πρώτα αυτά αποτελέσματα,εμείς προσπαθούμε να εξαγάγουμε ορισμένα χρήσιμα συμπεράσματα. Καταρχάς , επιβεβαιώσαμε ότι όταν μιλά κανείς στους εργαζόμενους με τη γλώσσα ενός πραγματικά επαναστατικού κόμματος, οι εργαζόμενοι δίνουν προσοχή, ακούν. Κατά δεύτερο, είδαμε ότι στις πόλεις
αυτές, που όπως είπα είναι παραδοσιακά εργατικές, στις τελευταίες εκλογές οι τροτσκιστές ήταν αυτοί που συγκέντρωναν ένα σημαντικό ποσοστό. Τώρα το έχασαν και το προσεταιριστήκαμε εμείς, κάτι που
σημαίνει ότι το εξασφάλιζαν λόγω της «επαναστατικής» ρητορικής τους και εξαιτίας της έλλειψης ανάλογης στάσης από το ΚΚ Γαλλίας. Για εμάς η ενδεικτική αυτή συμμετοχή στις τοπικές εκλογές αποδείχτηκε ιδιαίτερα διδακτική".
Aυτό είναι ένα παράδειγμα στοχευμένης και μεθοδικής δράσης μιας μορφωμένης και εμπειρης εργατικής τάξης.
Τέλος ,για την αδυναμία προσέγγισης των κομμάτων της (εσω- και εξω-κοινοβουλευτικής) αριστεράς δεν είναι χωρίς σημασία οτι σχεδόν όλα έχουν προέλθει απο διασπάσεις του ΚΚΕ.Κουβαλούν φορτία προσωπικών αντιθέσεων των ηγετικών ομάδων οι οποίες για τέτοιους και άλλους λόγους έχουν αναπτυγμένο το ένστικτο της αυτοσυντήρησης.Κάθε ηγετική ομάδα νοιώθει την ανάγκη να υπερασπίσει το "μαγαζάκι" της.Ο σεχταρισμός και οι χαλαροί δεσμοί με την εργατική τάξη είναι απόρροια της κατα βάση μικροαστικής ταξικής σύνθεσης. Πρέπει λοιπόν να κάνουν την μεγάλη υπέρβαση του εαυτού τους προκειμένου να ευοδοθεί ο διάλογος της Αριστεράς!
Κατά τα άλλα ο προβληματισμός του συντρόφου Μαρτάκη είναι καλή βάση για συζήτηση!
dwdipm@yahoo.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου